Προβληματισμοί Προβληματικών Φιλιών

Δωματιάκι τύψεων κι ενοχών, πρώτος όροφος.

Δεν μπορούν ν’ αντέξουν άλλο τις αρνήσεις

και παίζουν με τις ανασφάλειές τους κρυφτό,

δεν μπορούν να τις αντέξουν στη μοναξιά τους

και ήρθαν να τις ξεχάσουν εδώ.

Σαν να μη τις γνωρίζουν, σαν να μην τις έχουν και, προκειμένου εξωτερικά να μη φανούν, μαυρίζουν μες στο μυαλό τους τις μούρες των φίλων τους.

Έχουν βαρεθεί ν’ αλληλοπληγώνονται στα ψέματα και το κάνουν καμιά φορά και στ’ αλήθεια, χωρίς να ξέρουν γιατί.

Είναι έφηβοι ακόμα και κάνουν σαν να μην έχουν να προσφέρουν τίποτα ο ένας στον άλλον – φαντάσου να μεγαλώσουν – μήτε λίγη κατανόηση μήτε λίγη αξιοπρέπεια μήτε λίγο απ’ τον πραγματικό τους εαυτό.

Φταίει, μήπως, πράγματι αυτός που κατηγορούνε;

Μήπως θα έπρεπε ν’ αρχίσει να κρύβεται, μπας και νιώσουν ανώτεροι και ησυχάσουν σταματώντας να τρώγονται;