Πρακτικά Συνδιασκέψεως 22-23/2/’96

Ζήτημα 1^ο:

Η αλήθεια για μένα και μάλλον για όλους μας είναι μια τριπλή οδός.

Τα υπαρξιακά προβλήματα.

Τα πολιτικά (κοινωνικά) προβλήματα.

Τα προσωπικά και διαπροσωπικά προβλήματα.

Αυτά τα προβλήματα σε οδηγούν σε αναζητήσεις, οι αναζητήσεις πολλές φορές σε λύσεις και οι λύσεις σε αλήθειες. Το σύνολο των αληθειών οδηγεί στη γενικότερη αλήθεια, όποια και να ’ναι αυτή… ακόμα τη ψάχνουμε.

Μήπως, όμως, στην (γενικότερη) αλήθεια υπάρχει και άλλο ένα πρόβλημα;

Ο «Θεός» και η αναζήτησή του. Η αναζήτηση του θεού του χριστιανού, του μουσουλμάνου, του βουδιστή, του σατανιστή, ακόμα και του αθεϊστή. Όλοι αυτοί οι θεοί των διαφόρων θρησκειών μπερδεύουν την αναζήτηση κάποιου που αναζητάει τόσο ανοιχτά και σφαιρικά όσο και παγκόσμια.

Δεν θα έπρεπε. Θεός λογικά υπάρχει ένας. Απλώς εμείς είμαστε πολλοί με πολλές ιδέες. Ας καλέσουμε λοιπόν τους θεούς μας, για να δούμε ποιος υπάρχει, ποιος είναι αυτός ο ένας. Αν εμφανιστούν παραπάνω από ένας, τότε θα πρέπει να τους συγκρίνουμε, για να δούμε ποιος είναι ο αληθινός και ποιοι είναι αυτοί που παίζουν στις πλάτες μας χιλιάδες χρόνια τώρα και μας μπερδεύουν.

 

Ζήτημα 2^ο:

Σκέφτεσαι και πράττεις.

Δεν κάνεις πράγματα, για να τα κάνεις. Δεν κάνεις πράγματα για να καταπολεμήσεις τη βαρεμάρα. Κάνεις πράγματα, γιατί νιώθεις καλά με το να μαθαίνεις, να δημιουργείς (να φτιάχνεις, δηλαδή, πράγματα), να σκέφτεσαι, να κάνεις έρωτα, ν’ αγαπάς, να μεταβαίνεις στάδια, να προχωράς, να εξελίσσεσαι. Δεν βαριέσαι, κινείσαι διαρκώς μέσα σε μια παγκόσμια ροή πολύμορφης ενέργειας, και αυτή η ενέργεια διατηρείται, δεν σβήνει και δεν σβήνεις ποτέ. Κάνεις πράγματα, για να συμβαδίζεις με τις ιδέες σου, γιατί είναι για σένα σωστές, δεν θα μείνεις ποτέ σε κανένα τέλμα.

 

 

 

 

Ζήτημα 3^ο:

Η σχέση των σκέψεων-πράξεων και της Αλήθειας.

Κάνω αυτό που κρίνω σωστό και σωστό είναι αυτό που με κάνει να νιώθω μέσα μου σωστός, καλός, δικαιωμένος και τελικά ευτυχισμένος. (Αν δεν νιώθω έτσι, τότε δεν σκέφτομαι σωστά, άρα δεν πράττω σωστά, άρα και δεν μπορώ να κρίνω σωστά.) Άρα μάλλον αυτό είναι και το καλύτερο που μπορώ να κάνω, δεν έχω ανάγκη τότε να ψάξω το Θεό, αν του μοιάζω, ας έρθει ο Θεός να με βρει, αν θέλει να με κρίνει κιόλας και αν θέλει – και μια που δεν ανήκω πουθενά – ας μου δώσει και ανεπίσημα συγχαρητήρια