(Με) Ηθικό Δίδαγμα

Συμφιλιώνω την πεζή πραγματικότητα με την βαθιά φαντασία και βγαίνω νικητής σ’ ένα διαπροσωπικό χρονοβόρημα.

Δεν έχω ανάγκη να κυνηγάω τις σκέψεις, με φτάνουν, με βρίσκουν και μου παραφτάνουν, δεν θέλω άλλες.

Συμφιλιώνομαι.

Μετανοώ αισιοδοξώντας και κολλάω στα προβλήματα σαν βδέλλα.

Παραθέτω τις προϋπάρχουσες λύσεις προσδιορίζοντας το πρόβλημα.

Υπάκουος στην ιδέα μου, κάνω τους ανθρώπους φάρους στο ταξίδι μου και τους καλύτερους από αυτούς πλοηγούς στη σκέψη μου.

Αποφεύγω το χρόνο κάνοντάς τον συνέχεια,

επιβάτης εγώ με θέα του κάθε λεπτού

του τρένου της ώρας της αιωνιότητας της αναζήτησης του προορισμού μας.

Έτσι απλά και θετικά όπως έπρεπε να το βλέπαμε απ’ την αρχή…

Το τέλος, όμως, είναι πάντα μια νέα αρχή.

Προχωράμε στο πολυπόθητο άγνωστο.