Μελαγχολίες

Καμιά φορά έχω κάτι μελαγχολίες σαν μικρές υπόνοιες

ότι κάτι δεν πάει καλά μέσα μου

Και στις μεγάλες μου δυστυχίες πνίγω τον καημό μου στα ναρκωτικά

Με ψεύτικες αδυναμίες και ευαισθησία ενός μεγάλου παγωνιού τρέφομαι με θυσίες και ταξίδι ανύπαρκτο

 

Ξαφνικά η μελωδία αλλάζει και η μελαγχολία δίνει τη θέση της στην οργή, με μίσος και απέχθεια για τον εαυτό μου στρέφομαι με μανία εναντίον των λαθών μου και κάνω σταυροφορίες με στόχους αδύνατους, ενώ ξέρω ότι το καλό και το κακό δεν συγκρούονται πια μέσα μου, το μαύρο έχει νικήσει και ό,τι θέλετε, καταλαβαίνετε

 

Και καμιά κόλαση δεν με φοβίζει,

ενώ κανένας παράδεισος δεν με γεμίζει,

όταν τίποτα δεν γίνεται καθαρότερο ή πιο βρώμικο,

γιατί, πλέον, τίποτα δεν έχει μείνει αγνό

 

Έχει καλώς «πηδάω», μα δεν «φτάνω»

και όταν ξεσπάω μπορώ και πετώ (τραγουδώντας)

 

Καμιά φορά έχω κάτι μελαγχολίες, αλλά μετά ξεχνάω τις αιτίες,

σαν κάτι άχρηστες ανοησίες που σε κρατούν ξύπνιο ως το πρωί

 

Μα δεν θα ξανάρθω σε Σένα το βράδυ,

δεν θα πατήσω πόδι,

και παρόλο που είμαι έτοιμος για ξενύχτι,

θα έχω πεθάνει ως την αυγή

 

 

 

 

Και οι μελαγχολίες μου εκεί θα μου θυμίζουν πόσο βλάκας ήμουν σε αυτήν τη ζωή, ένας βρικόλακας σταλμένος ν’ απομυζήσει και στις ιερές φωλιές μας να κατουρήσει

 

Μαραμένος και κλαμένος, δεν ψάχνω πια το Θεό,

γιατί τον έχασα για πάντα

Κακόμοιρος και απογοητευμένος,

έχασα και κάθε λογικό μου για το καλό μου…

…δεμένος στενά με την τρέλα μας για πάντα