Πού είναι ο Θεός;

Σίγουρα δεν είναι μέσα μου και αν είναι μέσα σας, συγγνώμη, αλλά δεν το κατάλαβα… είναι που είστε τόσο λίγοι

Και εγώ μικρότερος, απ’ όσο μπορεί να δει το μάτι

Συγγνώμη, δεν με κατάλαβα, αποσαφηνίστηκα μέσα σε επαναλήψεις των ελλείψεων και του γενικότερου κενού μου

Υπερήφανα ταπεινός, μισώ τα αισθήματα,

που δεν με εξυψώνουν πάνω απ’ όλους…

…στα Μάτια Του…

Ψάχνοντας μια χαμένη λάμψη στο πρόσωπο για ιδία δόξα… δοξάζω Αυτόν, που με γκρέμισε, για να με ξαναχτίσει

Και τελικά είμαι πολύ βλάσφημος, όταν γράφω,

 αλλά και όταν σκέπτομαι

Συγχώρεσέ με, είμαι πτωχός τη εξυπνάδι μου

και πλούσιος στις περιττολογίες

Δεν ξέρω ποιος μιλάει και ακούγεται… Ο μαύρος ή ο άσπρος;

Μια φορά μπορείτε να το βουλώσετε εσείς… οι υπόλοιποι

Ποτέ μου δεν σας άκουσα…