Κάτι Άλλο

Τέλεια!

Αγάπα τα όλα και μάθε να προσκυνάς τα τελευταία απομεινάρια του χάους

Φτάνει να θες και απομακρύνεσαι σε ξεχασμένα λιβάδια της ανύπαρκτης και πολυπόθητης νηφαλιότητάς σου

Ξαγρυπνάς πάνω σ’ ένα βράχο μπροστά από το κόκκινο χάραμα που θυμίζει το αίμα που στάζει από τα μάτια σου

Χύνεται από το μυαλό σου στην κενή θέση που αφήνει πια η αγάπη

 

Μέσα σ’ ένα λαβύρινθο εννοιών, σαν την Πυθία, μαζεύεις λέξεις για να τις πετάξεις στους λάκκους που έχουν γι’ αυτιά

Πρέπει να πήξεις το βούρκο του εγκεφάλου τους που τελευταία είχε αρχίσει να σηκώνει κύματα

Μακροσκελής, απρόσμενος και βλακώδης συνεχίζει ο μονόλογος της θνησιμότητάς σου για ένα αδιάκοπο σούρσιμο της γδαρμένης γλώσσας σου πάνω στα τραχιά και άγονα κεφάλια των ανθρωπάριων, που όμως σε βοηθούν, καθώς πατάς πάνω τους για να ξεχωρίσεις, έτσι επειδή καμιά φορά θέλεις να ικανοποιήσεις λίγο τον εγωισμό σου

 

Και επειδή συνεχίζεις να ζεις, αν και κανείς δεν στο ζήτησε, και επειδή ν’ αυτοκτονήσεις δε μπορείς, δειλιάζεις και φοβάσαι τον αφορισμό,

θα επιβιώνεις και κάθε φορά θα σκέφτεσαι ότι όλοι οι αγώνες σου είχαν… πολύ νόημα

 

Και όμως ο Θεός σου δεν είναι πολύ μακριά

Εκεί κοντά, όλη την ώρα που εσύ δε θέλεις να τον αγγίξεις, καθώς τόσο εύκολα ξεχνάς τις υποσχέσεις σου, όπως αυτά που πριν μια στιγμή διάβαζες στην αρχή της σελίδα

Και εκείνος τόσο κοντά που μόνο να τον αγγίξεις αν ήθελες και θα σε τράβαγε ο ίδιος έξω απ’ αυτήν τη σκατοθάλασσα μέσα στην οποία άφησες τον εαυτό σου να βυθίζεται