Κουρασμένος, εξασθενημένος, στέκεται ακόμα όρθιος σ’ ένα αγώνα δρόμου, τρέχει να προλάβει την πλαστή ευτυχία.

Μέσα σε μια ζωή μαθαίνεις χιλιάδες τρόπους για να περνάς την ώρα σου γνωρίζοντας, έστω και ασυνείδητα, ότι οτιδήποτε και να κάνεις δεν έχει ουσία. Τα εκατό πρώτα χρόνια της ζωής σου θυμίζουν ένα τεστ της αντοχής σου ή του επιπέδου της βλακείας σου.

Μετά… δεν ξέρω, κανείς δεν γύρισε να πει τα αποτελέσματα για τους αδύναμους ή τους έξυπνους.

Έχουμε μάθει να φιλτράρουμε την ύπαρξή μας με ωραίες σκέψεις αισιοδοξίας.

Και πάλι καλά, όταν μερικοί από εμάς, που απλώς ελπίζουν, λένε ότι πιστεύουν σε κάποιο θεό. Τι γίνεται μ’ εκείνους που δεν πιστεύουν και προπάντων δεν ελπίζουν ούτε καν στον ίδιο τους τον εαυτό;

 

Ας κάνουμε λοιπόν πάλι την αρχή

Ζήτα μας και όσα θέλεις θα λάβεις

Στου παραλόγου τη λογική, επιμένεις να ζεις αν και θα έπρεπε να πεθάνεις

Μα αφού, λοιπόν, δεν σε δίδαξε κανείς, είναι καιρός να κάνεις μια καινούρια αρχή

Τώρα, λοιπόν, από την αρχή μπορείς να πας να χαθείς

 

Κάνε τώρα μια αρχή

Αγωνίστηκες μια ολόκληρη μάταιη ζωή

Κάνε, λοιπόν, μια νέα αρχή

Και αν πήρες όσα ήθελες, ήρθε η ώρα να πεθάνεις

(κάποτε θα πέθαινες, μπορείς και από τώρα να πεθάνεις)