Χάνομαι

Χάνομαι σε πελάγη φτιαχτής ευτυχίας με γελασμένα πουλιά

να τραγουδούν στα μνημεία μου

Νιώθω το σύνδρομο της αηδίας και την κατάρα

να μη το βγάλω ποτέ από πάνω μου

Είμαι σ’ ένα κόσμο μ’ εξόδους, αλλά όλοι επιστρέφουν στην ίδια στιγμή, πουθενά ένα τέλος ή μια αρχή, απλώς πού και πού καμιά παρηγορητική διαφυγή και η αυτοκτονία έχει την πιο πολλή λογική

Χάνομαι σε μια εναλλακτική πραγματικότητα με εξωγήινους να μιλάνε για μια όμορφη ζωή

Και έχω τη συναίσθηση της ανυπαρξίας όταν κοντόφθαλμοι μιλάνε για την καθημερινή ηδονή

Είμαι σ’ ένα κόσμο μ’ ελπίδες και ελπίζοντας μόνο στον ήλιο

να με φωτίσει, σκεπάστηκα από μια σκοτεινή χαραυγή

Χάνομαι, όλο και πιο γρήγορα βυθίζομαι

Μα αυτό που σκέφτηκα είχε την πιο πολλή λογική

Νιώθω καμιά φορά μόνος μου σαν καταλαβαίνω ότι πηγαίνω μαζί με το κοπάδι για σφαγή

Δεν χρησιμεύω σε τίποτα και είναι μια αλήθεια πικρή

(Μ’ ενδιαφέρεις και ξεχνιέμαι,

δυστυχώς πλέον για να ζω ζητώ μόνο μια αφορμή

και αν έχω εσένα και κρατιέμαι

δεν φτάνει για να μου αλλάξει γνώμη γι’ αυτήν τη ζωή

Όταν θα μάθω να σε αγαπάω μπορεί να γίνει μια αλλαγή

Μα αν έμαθα να πονάω θυμάμαι ότι βοήθησες και εσύ

Όμως εγώ ξέρω να σε πονάω πιο πολύ από το καθετί)