Εδώ στη γη

Αίματα κυλάνε από άδειες ψυχές

και σφάχτες ζητάνε τις πουλημένες καρδιές

Ερημιά εκεί έξω μα εδώ καίει η συντροφιά,

κράχτες του αύριο, μια πλαστή σιγουριά

που σε γεμίζει κανόνες, ψεύτικες στιγμές,

μάταιους αγώνες, άθλιες υπομονές

 

Εξηγώ όνειρα, σαπίζω μέσα σε αγάπες

Παραλείπω σημαντικότητες, πεθαίνω μέσα σε σκοπιμότητες

Και αφήνω κόσμους ανήλιαγους, βουτηγμένους σε βρωμιά

Μα και αν το σκάσω, ελεύθερος δεν θα είμαι ποτέ ξανά

 

Αίματα κυλάνε στο τζάμι σχηματίζουν ρυάκια που σχηματίζουν γράμματα… Ο-Υ-Δ-Ε-Τ-Ε-Ρ-Ο-Σ

Και το δάχτυλό του καθώς γλυστράει  τα σβήνει, ξαναγράφει…

Ε-Λ-Ε-Υ-Θ-Ε-Ρ-Ο-Σ…

… με τα μυαλά στα τζάμια

 

Σβήνω ελεύθερα και διαρκεί,

διαρκεί όσο τίποτα άλλο απ’ όσα έκανα εδώ στη γη