Συνήθης προβληματισμός

Θα ήθελες να ξαναβρείς όσα έχασες σε μια στιγμή ρουτίνας;

Ένας αιώνας συνηθισμένων απολαύσεων και τελειωμένων τσιγάρων, γιατί έμαθες να παίζεις στερεότυπα παιχνίδια και να αιμορραγείς από τυχοδιωκτισμό.

Δυστυχώς, σήμερα δεν πήδησα και σε περιμένω να ρωτήσεις ξανά τι κάνουν οι γυναίκες μου για να τονώσεις τον «πόνο» μου.

Δεν υποφέρω τα μάτια μου, βλέπουν πράγματα που δεν θέλω να δω και εγώ δεν τα κλείνω, τ’ ανοίγω και αυτοσαδίζομαι, γιατί ότι μου έχει μείνει για μυαλό δεν φτάνει, για ν’ αντέξει την αηδία.

Και η κρούστα της πραγματικότητας εμπνέει για αλλαγή, που δεν έρχεται, ενώ κανένα αδέξιο περπάτημα δεν σπάει το ριζόχαρτο τώρα που η αποφασιστικότητα και οι καλές προθέσεις δεν παίζουν ρόλο.

Έτσι τα βράδια μένουν βαρετά, οι ημέρες κουραστικές και η συνέχεια ανιαρή.

Μέσα σε όλα, τίποτα και τύφλωση.

Μέσα σε όλα…παράξενα, ανώφελα, ηλίθια.

ΣΑΝ ΕΣΑΣ

ΣΑΝ ΤΙΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΣΑΣ

ΣΑΝ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΑΣ

ΣΑΝ ΤΑ ΚΟΥΦΑΡΙΑ ΣΑΣ

ΑΔΕΙΑ, ΓΕΜΑΤΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ…

και υπολείμματα αλκοόλ απ’ το τελευταίο σας μεθύσι.