Δεν θέλω να δω το μαύρο περίβλημα της καρδιάς μου

και ούτε να μπω στα όνειρα θέλω τα συνηθισμένα τα δικά σου

Θέλω να μάθω τους ανθρώπους γύρω μου, που μένουν αντίθετα με σένα

και θέλω ν’ αγαπήσω αυτούς που δεν αγάπησα φροντίζοντας εμένα

το φίλο μου, τη φίλη μου, την κοπελιά και τη μαμά μου,

το σκύλο, τα βιβλία μου, τον παππού, τα όνειρά μου

Και θέλω να ζήσω αδέσμευτος μακριά από τ’ «αφεντικά» μας,

τα ψεύτικα τα «γεια χαρά», τα λόγια τα δήθεν ευγενικά μας

Με λίγο συναίσθημα να έρχεται και να γεμίζει το κενό μου,

με κάμποσους στίχους να περνούν άξαφνα τα βράδια απ’ το μυαλό μου

και μουσικές ν’ ακούω, να παίζω ακούραστα

Στέγη, ένα κομμάτι ψωμί, λίγο νερό… μια μηχανή να καβαλώ…

αυτά θέλω μόνο

Και αν βρω κάποτε και Αυτόν…

θα είμαι στους ανθρώπους ο πιο ευτυχισμένος

 

Γι’ άλλους αυτά είναι πολλά

και γι’ άλλους λίγα ή τίποτα

αλλά για μένα είναι το παν

έστω και τόσο εφήμερα