Συμπέρασμα…
Απλησίαστα όνειρα, σύννεφα ενός ετοιμοθάνατου μυαλού
απόμακρα σαν ξένα, σαγηνευτικά μάτια ενός φιδιού
Λάμψεις, όσο η ζωή φεύγει αμετάκλητα, αργά και βασανιστικά
ιδιάζουσα κενή και όχι κοινή απομόνωση
…ως Κατάληξη…
Η αποσύνθεση θα μοριοποιήσει τις σκέψεις, τα ερωτηματικά.
Και πεθαίνοντας στο μυαλό θα προβάλλεται συνέχεια το «γιατί;» σαν ένα και μόνο καρέ μιας ολόκληρης ταινίας που έχει κολλήσει στο μοναδικό σημείο που τονίζει με δραματική αμφιβολία και τραγική ειρωνεία
την αναξία της.
…μιας σκιάς
Ήταν σκιές σε μιαρές αντανακλάσεις του λυκόφωτος στην επιφάνεια του ήδη συσκοτισμένου μυαλού μου…
Ό, τι ονομάζεται επιτυχία ή αποτυχία, ό,τι ονομάζεται αγάπη ή μίσος, ό, τι ονομάζεται ευτυχία ή δυστυχία.
Ήταν ό,τι με μπέρδευε περισσότερο…
Τίποτα, όμως, δεν με μπερδεύει πια…
Οτιδήποτε άλλο είναι φωτεινό και ξεκάθαρο τώρα που είμαι πια μια σκιά.
- « Όλα τα Πνευματικά Δικαιώματα των ποιημάτων έχουν επιφυλαχθεί για τον Γεώργιο Ιωάννου Χατζή, τον μαέστρο μου. »