Οι νύχτες περνούν και νιώθεις τη γη να γυρίζει εκεί πάνω…

πώς και δεν ζαλίζεσαι;

Και όταν  περιμένεις τίποτα δεν έρχεται…

άραγε τι να περιμένεις;

Και τ’ άστρα σε κοιτούν και διαμαρτύρονται

Τ’ άστρα με κοιτούν και διαμαρτύρονται

όταν είμαι μόνος μου εκεί πάνω

εγώ και μισή φωτισμένη Αθήνα

όταν είμαι μόνος μου εκεί πάνω

είμαι μόνος μου, είμαστε μόνοι…

μαζί με τόσους άλλους

Μένουμε μόνοι

είμαστε μόνοι

παντού

 

––––––––––

 

Δεν λέω να ξεχάσω ούτε μπορώ να ξεχαστώ να σκέφτομαι σε καμιά παρέα. Τουλάχιστον μπορώ να γυρίσω σπίτι για λίγο τηλεοπτικό θάνατο.