Έκλεισα τα μάτια μου

Έκλεισα τα μάτια μου…

Εντελώς ξαφνικά έμεινα χωρίς μάτια και δεν αντιμετωπίζω πια τον κόσμο με τρέλλα… αλλά με περιφρόνηση.

Εντελώς ξαφνικά έχασα το ημίφως μου και δεν βλέπω πια τον κόσμο μουντό…αλλά κατάμαυρο.

Εντελώς ξαφνικά κοίταξα μέσα μου και δεν είδα απελπισία και μετριοπαθή ελπίδα…αλλά ορδές αυτοκαταστροφής.

Εντελώς ξαφνικά…τ’ όραμα…της μεγάλης και απίθανης καλλικατζούρας της ατελείωτης ομορφιάς, της κρυφής και παραμονεύουσας ζωντανής σαπίλας των ψυχών μας ζωγραφισμένη σε πρόσωπα-σύμβολα της ατέρμονης και ανυπόφορης βλακείας που με μαστίζει και με πνίγει.

Καθαρά, σαν τα νωχελικά χέρια του έμπειρου πλουτοκράτη,

είναι τα όνειρά μου…

Άδεια, σαν το συνταξιοδοτημένο μυαλό ενός σιτεμένου πολιτικού ηγέτη.

Πικρά, σαν τα παρωχημένα λόγια μιας αειθαλούς, αρρωστημένης αγάπης.

Και ψεύτικα σαν τις σκιές της παρουσίας μου ανάμεσά σας…

…τα όνειρά μου…

Όνειρα ζωής, έρωτα, ευτυχίας.

Εντελώς ξαφνικά άνοιξα τα μάτια μου…

…είδα…

ΤΑ ΞΑΝΑΚΛΕΙΣΑ!