Με άλλα λόγια

Διαφθείρω ψυχές σε στιγμές ανωμαλίας.

Ταξιδεύω σε χώρες κλειτοριδικά γόνιμες και υγρές

Και στις μεγάλες στιγμές της απελπισίας αφήνω το πρόσωπό μου να στεγνώσει με την ταχύτητα σε πεδιάδες επικεφαλικής ξηρότητας.

Με σπέρμα στο πλαστικό σακούλι του θανάτου, της προστασίας, μαζεύω και το τελευταίο μου ίχνος απ’ την απρόσωπη διείσδυσή μου στο κενό της βιολογικής ματαιοαναγκαιότητας.

Επιστρέφω συνειδητά πίσω στην παραισθησιούχα αγάπη μου, γιατί είμαι συναισθηματικά αλυσοδεμένος απ’ τους ευτελείς εθισμούς μου.