Άλλη μια μέρα…σβήνεις μαζί της, αφού δεν μπορείς να την ανάψεις,

μένεις μέσα στις στάχτες της, καπνός χωρίς φωτιά.

Πόση βλακεία έχουν ακόμα να δουν αυτά τα νυσταγμένα μάτια;

Δεν θέλω αυτά που έχετε να δώσετε, κρατήστε τα χέρια σας μακριά μου,

μη με αγγίζετε…παγώνω.

Εφτά αμαρτίες διαφωνούν:

-«Δεν υπάρχουν θαύματα!»

-«Υπάρχουν!»

Δεν υπάρχει λύτρωση απ’ τη βλακεία

και εγώ έχω ξεμείνει από λύσεις και υπομονή.

Μη με αγγίζετε!

Τα φώτα σβήνουν και μια χοντρή ξανθιά με βιάζει στους εφιάλτες μου. Όλοι μου λένε πώς είναι ωραία.

Μη με αγγίζετε!

Πάρτε τα χέρια σας από πάνω μου…

μ’ εγκλωβίζετε, με παγιδεύετε, με σκοτώνετε!

Υπομονή ανεξάντλητη ρέει απ’ το πρόσωπό μου.

Σας φαίνεται για συμπάθεια;

Ίσως να φταίω εγώ.

Ματαιοπονώ να βρω την άκρη ανάμεσα στα κουφάρια σας.