Ο Μπαμπάς
Βουρκώνω με την απλότητα αυτού του 82χρονου κοριτσιού...
Ας μας ευλογεί από τον Παράδεισο που είναι.
Το κυρίως μήνυμα αυτής της μικρής ομιλίας είναι ότι έχουμε ξεχάσει από Ποιον προερχόμαστε.
Άλλες φορές το ξεχνάμε ηθελημένα, άλλες φορές άθελά μας και πολλές φορές ενώ θυμόμαστε ξεχνιόμαστε κιόλας μέσα στην τρικυμία του βίου.
Ο Απόστολος Παύλος έλεγε ότι είμαστε διά υιοθεσίας Χριστού κατά χάριν υιοί και κόρες του Πατέρα, γι' αυτό και το πνεύμα μας στην ενθύμησή Του φωνάζει "Αββά, ο Πατήρ", δηλαδή απλά αυτό που βγαίνει αυθόρμητα σε πολλούς από εμάς να Τον πούμε "Μπαμπά! Είσαι ο Πατέρας μου!". Αυτή είναι η επανοικειοποίηση που ξαφνικά ξυπνά όλες τις μνήμες της οικειότητας. "Μα φυσικά" διαπιστώνει η ψυχή "αυτός είναι ο Πατέρας μου. Από Αυτόν προέρχομαι" και η οικειότητα δεν ξενίζει πια, αλλά γίνεται κατάσταση.
Ξεχάστε και αφεθείτε. Μιλήστε Του και ζητήστε Τον... Θα έλθει σε όλους που Τον ζητάνε με την καρδιά τους και θα ξαναγνωριστείτε μαζί Του.
Εγώ έλεγα στην αμυδρή συνειδητοποίηση ότι είναι ο Μπαμπάς: heaven can wait...
Με συνέφερε όμως αυτό; Κατηγορηματικά όχι. Η ευτυχία που έρχεται με την επίσκεψη του Θεού είναι ανείπωτη και ξαφνικά οι κοσμικοί προορισμοί γίνονται αδιάφοροι και ανούσιοι, όταν ενώνεσαι με την Πηγή σου.
Εύχομαι σε φίλους και έναντι διακειμένους, όσο και να σκαλώνουν στην αμνησία τους, να νοιώσουν έτσι και να επανέλθουν στην αγκαλιά του Μπαμπά.
Υ.Γ.
Αλήθεια; Τα Μηνύματα της Αληθινής Εν Θεώ Ζωής τα έχετε διαβάσει ποτέ;