Σύγχρονος Άγιος. Διαβάστε παρακαλώ.

Ἀγαπητοί μου,

Εἰς ὅλα τὰ πράγματα, εἰς ὅλες τὶς μορφὲς ζωῆς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔρχεται πάντοτε μία τελευταία ὥρα. Εἰς ὅλα τὰ ἔργα μας, εἰς ὅλους τοὺς κόπους μας καὶ ὅλες τὶς ἐλπίδες μας, ὑπάρχει ἕνα τέλος, ἕνα ἀναπόφευκτο τέλος. Καὶ μέσα εἰς αὐτὴ τὴν ἀμείλικτη πορεία ὅλων τῶν πραγμάτων καὶ ὅλων τῶν ὄντων πρὸς τὸ ἀναπόφευκτο τέλος, ἐξυφαίνονται αὐτὰ ποὺ παραμένουν αἰώνια, πέραν ἀπὸ τὴν ἐφήμερη ζωὴ τῶν ἀνθρώπων.

Κάθε τέλος περιέχει ὁπωσδήποτε θλίψη. Καὶ ὅταν ἀκόμη πρόκειται γιὰ τὸ τέλος μίας περιπέτειας, μίας κρίσεως μεγάλης, μίας ἀσθένειας. Ὑπάρχει ὁπωσδήποτε μία θλίψη, ἢ μία στοργικὴ μελαγχολία, ὅταν ἀποχωριζόμαστε τοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι μᾶς περιποιήθηκαν, ἢ ἀκόμα ὅταν ἐγκαταλείπουμε τοὺς τόπους ὅπου ὑποφέραμε. Πόσο μᾶλλον εἶναι σαφῆς καὶ βαθειὰ ἡ θλίψη, ὅταν πρόκειται γιὰ τὸ τέλος καλῶν ἡμερῶν, γιὰ τὸ τέλος ἀγαθῶν ἔργων, γιὰ τὸ τέλος ἀγαθῶν καὶ ἱερῶν σχέσεων, γιὰ τὸ τέλος τῆς παρουσίας τῶν ἀγαπητῶν μας. Καθετί δὲ αἰώνιο, ποὺ δημιουργεῖται κατὰ τὴν ἐπίπονη πορεία μας ἐπὶ τῆς γῆς, περιέχει ἐλπίδα καὶ παρηγοριά. Αὐτὴ εἶναι ἡ διπλὴ ὄψη τοῦ μεγάλου νόμου τῆς πορείας μας ἐπὶ τῆς γῆς:

Ἡ θλίψη καὶ ἡ ἐλπίδα.

Ὁ θάνατος καὶ ἡ ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως.

Κάθε ἐπίγειος χαρὰ ἔχει τέλος, καὶ τὸ τέλος ἔχει θλίψη. Κάθε αἰώνιο βίωμα ὁδηγεῖ εἰς τὴν Ἀνάσταση, καὶ ἡ ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ παρηγοριά. Πολυαγαπητοί μου, μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις προσπαθῶ νὰ ἀντικρίσω σήμερα, μαζί σας, τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου, νὰ σᾶς ἀποχωρισθῶ. Προσπαθῶ νὰ ἔχω ἐνώπιόν μου συνεχῶς, ἐκεῖνα ποὺ ἐπὶ τόσα χρόνια προσπάθησα νὰ σᾶς μεταδώσω: Νὰ ἔχω ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην εἰς τὸν Κύριο, γιὰ νὰ μπορέσω νὰ ἐκτελέσω τὸ ἅγιο θέλημά Του μὲ δύναμη, διότι χρειάζεται δύναμη καὶ βοήθεια τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ ἀποχωρίζεται κάποιος, ὕστερα ἀπὸ πολλὰ χρόνια, τοὺς ἀγαπητούς του. Ἀναπολῶ ὅλα ὅσα ἔζησα μαζί σας ἐπὶ τόσα ἔτη, καὶ εὐγνωμονῶ τὸν Κύριο γιὰ τὶς χάρες Του, γιὰ τὴν καλοσύνη σας ἀπέναντί μου, γιὰ κάθε Κοινωνία κάθε πιστοῦ, γιὰ κάθε «Χαῖρε Μαρία» ποὺ εἴπαμε μαζί, γιὰ κάθε χαρὰ ποὺ σᾶς ἔδωσε ἡ Παρθένος, γιὰ τὴν ὑπομονὴ ποὺ εἴχατε ὁ καθένας σας κατὰ τὶς ὥρες τῶν δοκιμασιῶν.

Ὁ Κύριος γνωρίζει καὶ θὰ κρίνει μὲ δικαιοσύνη ὅ,τι ἔπραξα. Ἐγώ, ἕνα γνωρίζω: Ὅτι ὅλους σᾶς εἶχα εἰς τὴν ψυχήν μου ὡς ἀδελφοὺς καὶ ὡς ἀδελφές, καὶ προσευχήθηκα εἰλικρινὰ γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὴν ἁγία χαρὰ ὅλων σας. Αὐτὸ εἶναι τὸ μόνο ποὺ γνωρίζω ὅτι τὸ ἔκανα ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς μου. Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτό, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν βαθειά μου ἐπιθυμία νὰ γνωρίσετε ὅλοι σας -ὅλοι μαζὶ καὶ ὁ καθένας ἰδιαιτέρως- τὴν χαρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως, δὲν ἐνθυμοῦμαι τίποτ’ ἄλλο. Κατὰ τὶς τελευταῖες αὐτὲς ὥρες ποὺ εἶμαι μαζί σας, μία ἔντονη ἐπιθυμία ὑψώνεται ἀπὸ τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς μου: Θά ἤθελα νὰ μποροῦσα νὰ ἔγραφα μέσα στὶς ψυχές σας, κατὰ τρόπον ἀνεξίτηλο, μερικὲς βασικὲς ἀλήθειες ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐξαρτᾶται ἡ ἀληθινὴ χαρά μας ἐν Κυρίῳ, ἡ Σωτηρία καὶ ἡ Ἀνάστασις.

Πιθανόν νὰ ἔλθουν μέρες δύσκολες γιὰ τὸν Χριστιανισμὸ ἐφ’ ὅλης τῆς γῆς.

Πιθανὸν ὁ Κύριος νὰ μᾶς ἐπιφυλάσσει δοκιμασίες ποὺ νὰ εἶναι ἀδύνατον νὰ φανταστοῦμε καὶ νὰ προΐδωμεν.

Δὲν πρέπει ὅμως νὰ χάνουμε τὴν ἐσωτερικὴ εἰρήνη καὶ τὴν ἀσφάλεια τῆς Πίστεώς μας, διότι ὅλα θὰ ἔχουν ἕνα τέλος. Μόνον ἡ ἀγάπη, ἡ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό, ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ἡ χαρά τῆς ἐπικοινωνίας τῶν Ἁγίων μεταξύ των καὶ ὅλων τῶν ἀγαθῶν ψυχῶν, αὐτὸ δὲν ἔχει τέλος. Κάθε φορὰ ποὺ θὰ ἔχετε δυσκολία, φόβο, ταραχή, νὰ σκέπτεστε τὴν Παρθένο στὸν Γολγοθᾶ, ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἁγίου Υἱοῦ Της, καὶ νὰ Τήν παρακαλεῖτε μὲ ἐμπιστοσύνη. Ὅ,τι καὶ νὰ συμβεῖ εἰς τὴν ζωήν σας, νὰ μείνετε πιστοί εἰς τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν λατρεία τοῦ Ἁγιωτάτου Μυστηρίου τῆς Θεῖας Εὐχαριστίας.

Πολλὲς φορὲς μέχρι σήμερα σᾶς ὁμίλησα γιὰ τὴν Ἱερὰ Παρουσία τοῦ Σώματος, τοῦ Αἵματος, τῆς Ψυχῆς καὶ τῆς Θεότητος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ἀρτοφορίου. Σήμερα, κατὰ τήν ὥρα τοῦ χαιρετισμοῦ αὐτοῦ, μὲ μεγάλη συγκίνηση, σᾶς ἱκετεύω νὰ μὴν ἀφήσετε ποτὲ νὰ ἐπέλθει χλιαρότης μέσα σας ἔναντι τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερᾶς Θυσίας κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία, καὶ τῆς Παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν Θεία Εὐχαριστία. Ἀπὸ τὴν πιστότητά μας εἰς τὸ Μυστήριο τῆς Ἁγίας Τραπέζης καὶ τοῦ Ἱεροῦ Ἀρτοφορίου, ἐξαρτᾶται ἡ πορεία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ πορεία τοῦ κόσμου καὶ ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν. Κι ἀκόμα, σᾶς ἱκετεύω νὰ μὴν ἐγκαταλείψετε ποτὲ τὴν προσευχὴ τοῦ Ἁγίου Ροδαρίου. Γνωρίζετε πλέον, ἀπ’ ὅσα ἔχετε ἀκούσει κι ἔχετε διαβάσει, πόσο μεγάλο ὅπλο εἶναι ἡ προσευχὴ αὐτὴ ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ τῶν ψυχῶν. Ἡ Ἁγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἔδωσε πολλὲς φορὲς εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὸ μήνυμα τῆς προσευχῆς τοῦ Ἁγίου Ροδαρίου. Μὴ λαμβάνετε ὑπ’ ὄψιν σας τὸ ὅτι πολλὲς φορὲς γύρω μας σήμερα, πολλὲς ἱερὲς εὐλάβειες ἐγκαταλείπονται ἢ παραμελοῦνται. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὑπάρχει ἀκόμη μεγαλύτερη ἀνάγκη τῶν εὐλαβειῶν καὶ τῶν προσευχῶν αὐτῶν. Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα τῆς Παρθένου, αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα ὅλων τῶν Ἁγίων, αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα τῶν Παπῶν μέχρι σήμερα. Ὅλα τὰ προβλήματα τοῦ κόσμου, ὅλα τὰ προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅλων τῶν βαπτισμένων χριστιανῶν, ὅλα τὰ προβλήματα κάθε ἀνθρώπου, ἐξαρτῶνται ἄμεσα ἀπὸ τὴ συμπεριφορὰ τῶν ἀνθρώπων ἔναντι τῆς Θείας Εὐχαριστίας κι ἔναντι τῆς Ἁγίας Μητέρας τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας.

Αὐτὰ ἤθελα νὰ σᾶς ὑπενθυμίσω, αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποῖα ἐπὶ τόσα χρόνια μιλήσαμε καὶ προσευχηθήκαμε μαζί. Ἄν ἔκανα κάτι καλό, εὐχαριστήσατε τὸν Κύριο. Ὅ,τι ἔκανα ἀτελές ἢ ἐσφαλμένο, συγχωρήσατέ το μου. Δὲν ἤμουν παρὰ ἕνας ἁπλὸς καὶ ἀδύναμος ἄνθρωπος. Ἐγώ, πάντοτε θὰ παρακαλῶ ταπεινῶς τὸν Θεό νὰ σᾶς εὐλογεῖ, καὶ τὴν Ἁγία Θεοτόκο νὰ σᾶς προστατεύει μέχρι τέλους. Ἀμήν.

Ἱερεὺς Νικόλαος Βιδάλης.