Μιχαήλ. Μέχρι την Παναγία ήταν αυτός η Παναγία.
"Είναι σκουρόχρωμος στην κόμη έως σημείου φανταστόν με την αντίθεση του εκτυφλωτικού φωτός του προσώπου του.
Ο Μιχαήλ δεν έχει διλήμματα, αδελφή. Του δίνει ο Θεός όλα τα δεδομένα.
Όταν πρέπει να θερίσει θερίζει και κεφάλια πέφτουν.
Όταν πρέπει να αγκαλιάσει διεισδύει στην καρδιά και εκστασιάζει τον αγαπώμενο.
Για αυτό και οι αλλαγές μεταξύ χαμόγελου και σκυθρωπότητας αναλόγως με τον επισκέπτη στο Μανταμάδο.
Είτε αγαλιάζεις είτε τρέμεις.
Πουθενά χώρος χλιαρότητας.
Θα σου το θέσω κι έτσι:
Υπάρχουν στιγμές που ο Ουρανός όλος σιγεί και η λαμπρότητα του ξεθωριάζει για να φανεί ο Μιχαήλ.
Τέτοια αγάπη και εκτίμηση του έχει ο Ύψιστος.
Είναι η κορυφαία έκφραση της Δύναμης και της Δικαιοσύνης."