Για την Μητέρα.
Ανέκφραστο το κάλλος Σου.
Απίστευτη η ομορφιά Σου.
Μητέρα, μένω ένδεος και πέφτω στα γόνατά μου.
Πώς αινέσω Σε που ο ουράνιος Γαβριήλ εκθαμβώθη;
Πώς τιμήσω Σε που τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ είναι βασιλική φορεσιά Σου;
Πώς αντικρύσω Σε πάνω σε Θρόνους και υπεράνω Εξουσιών, Δυνάμεων, Κυριοτήτων;
Σκύβω, υποκλίνομαι και συγκλονισμένος το γόνυ κλίνω, ας μείνω σκυφτός στην Αιωνιότητα σκλάβος δικός Σου να είμαι.
Δεν θέλω να Σε στενοχωρούν Έλληνες και βαρβάροι, αλλά Εσύ μου πήρες τη ρομφαία και τον Ουρανό όλον εξουσιάζεις.
Για αυτό και εγώ του άχρι υποτάσσομαι και λογισμό δεν έχω, Μητέρα του Θεού και κομψοτέχνημα μοναδικό Του.