Πώς πίστεψα στον Χριστό.

Προς δόξαν Θεού Ζώντος.
Πώς πίστεψε και μετανόησε ο Μιχαήλ Δ. Ιερόπουλος.
Γεννήθηκα το 1975 και είναι μάλλον δεδομένο ότι αποτελούσα ιδιαίτερο άνθρωπο κατά γενική ομολογία.
Δεν βιογραφώ απλά θέλω προς δόξαν Θεού - και δόξα Θεού είναι να αγιάζεται το Όνομά Του, να αναγνωρίζεται η πανταχού παρούσα σωτήρια Παρουσία Του - να αναφερθώ στο θαύμα της θείας προσέγγισης και πώς αυτό είναι επιτευκτό από όλους, αρκεί να υπάρχει συνεχής ειλικρίνεια με τον εσωτερικό εαυτό μας και σαφώς και με τους άλλους.
Εννοείται ότι απαραίτητο επίσης είναι να αγαπάει αληθινά, δηλαδή ανιδιοτελώς, ο άνθρωπος τους πλησίον του.

Πάντοτε ήμουν ειλικρινής με τον εαυτό μου και ο ειλικρινής αναζητά και δη εναγωνίως τον Θεό στη ζωή του. Καθότι ως προσωρινή η φυσική ζωή δεν μπορεί να έχει αυτοσκοπό.

Ο Πιστός και ο Αληθινός

Ο Πιστός και ο Αληθινός.
Ο Φίλος και ο Αδελφός.
Ο Πατέρας και η μητέρα.
Μόνο Εκείνος επιμένει όταν το γένος των ανθρώπων λόγω εκπεσμού έχει χάσει κάθε ελπίδα στη Δικαιοσύνη και τη Χάρη.

ὃς γὰρ οὐκ ἔστιν καθ᾽ ἡμῶν, ὑπὲρ ἡμῶν ἐστιν

Όταν οι άνθρωποι δεν είναι εναντίον σας, μπορεί να έλθουν μαζί σας.
Και όταν ο άνθρωπος δεν είναι με τον Θεό λόγω κακής προαίρεσης και βλασφημίας είναι εναντίον Του.
Και αυτός που δεν ενώνει διά του Θεού συνάγοντας ψυχές σκορπίζει και η μερίδα του δεν θα βρεθεί.